Ο βλαστός του φυτού είναι τετραγωνικός, πολύκλαδος κι έχει φύλλα ωοειδή με στρογγυλεμένη ή ελαφρώς καρδιόσχημη βάση, ακέραια, δικτυωτής νεύρωσης, στην οποία οφείλεται και η βελούδινη υφή του φύλλου. Οι αδενώδεις τρίχες αποτελούν τις βασικές πηγές παραγωγής του αιθέριου ελαίου του φυτού. Ευδοκιμεί σε ασβεστούχα πετρώματα, σε θραύσματα και σχισμές βράχων, συνήθως σε σκιώδη μέρη και σε υψόμετρο από 300 μέχρι 1500 μέτρα.
Η συλλογή του φυτού γίνεται κάτω από δύσκολες συνθήκες, και για τον λόγο αυτό, ονομάστηκε «έρωντας», καθώς όποιος επιθυμεί να το συλλέξει θα πρέπει να διαθέτει το πάθος που απαιτεί ο έρωτας, ώστε ν’ αποφασίσει να διακινδυνέψει ακόμα και τη ζωή του, για τη συγκομιδή του βοτάνου.
Το όνομά του προέρχεται από τις λέξεις Δίκτη (βουνό της Κρήτης) και θάμνος: ο θάμνος της Δίκτης.
Θεραπευτικές ιδιότητες: Στην Κρήτη συνηθίζουν να χρησιμοποιούν τον δίκταμο σαν ρόφημα για την ανακούφιση των στομαχικών πόνων και των νευρικών διεγέρσεων. Έχει και χωνευτικές ιδιότητες.Θεωρείται σπασμολυτικό και διουρητικό βότανο που ανακουφίζει τους πόνους των νεφρών. Χρησιμοποιείται, ακόμη, για την αντιμετώπιση των παθήσεων του ήπατος αλλά και ως εμμηναγωγό. Αναφέρεται, επίσης, ότι το αφέψημα του δίκταμου βοηθά στους πόνους των ρευματισμών.
Χρησιμοποιείται και για εξωτερική χρήση ως βάμμα, συνήθως αραιωμένο, καθώς και ως κατάπλασμα ή επίθεμα για να αντιμετωπιστούν οι πονοκέφαλοι, οι πόνοι του στομαχιού και οι παθήσεις του συκωτιού. Ακόμη, για την αντιμετώπιση φλεγμονών του δέρματος, μωλώπων, εξελκώσεων και ως αντισηπτικό. Το κατάπλασμα από πολτό χρησιμοποιείται με αξιοσημείωτα αποτελέσματα για τις εκχυμώσεις και τη δυσοσμία του στόματος.
Θεωρείται, ακόμη, ότι είναι αποτελεσματικό στις παθήσεις των νεφρών, των εντέρων, τις δηλητηριάσεις κ.ά, κάτι που επιβεβαιώνεται και από σύγχρονους μελετητές.